تولید میدان مغناطیسی توسط گیاهان

جستجوی میدان مغناطیسی تولید شده توسط گیاهان به همان اندازه غیرمنطقی و عجیب است که برای اثبات حرکت اجسام توسط ارواح یا ادراک ماورای احساس معمولی تلاش کنیم. اما فیزیکدانان دانشگاه برکلی در کالیفرنیا با جدیت و با استفاده از حساس ترین موج یاب های مغناطیسی، به دنبال زیست مغناطیس تولید شده در گیاهان هستند. در مقاله ای با عنوان به دنبال مغناطیس گیاهی به وسیله مغناطیس سنج های اتمی که این هفته در مجله فیزیک کاربردی به چاپ رسیده است، دانشمندان وسایلی را که با استفاده از آن در جستجوی میدان مغناطیسی بسیار کمی که اطراف گیاه titanarum بزرگ ترین گل جهان طی مدت کوتاهی که این گل شکوفه می دهد، تشریح کردند. اگرچه این گیاه مغناطیسی بیش از یک میلیونیم اندازه میدان مغناطیسی اطراف ما روی زمین تولید نمی کند، اما با وجود این مقدار بسیار ناچیز باید دید چرا دانشمندان در جستجوی زیست مغناطیس در گیاهان هستند؟ پروفسور دیمیتری باکر می گوید: امروزه مطالعات زیادی توسط دانشمندان در مورد زیست مغناطیس در جانوران و نه در گیاهان انجام می شود و این یک شکاف آشکار در علم است. در حیوانات به عنوان مثال فعالیت در قلب و مغز مقدار بسیار کمی میدان مغناطیسی تولید می کند که این میزان به وسیله مغناطیس سنج های حساس و دقیق قابل اندازه گیری است.

جستجوی میدان مغناطیسی تولید شده توسط گیاهان به همان اندازه غیرمنطقی و عجیب است که برای اثبات حرکت اجسام توسط ارواح یا ادراک ماورای احساس معمولی تلاش کنیم. اما فیزیکدانان دانشگاه برکلی در کالیفرنیا با جدیت و با استفاده از حساس ترین موج یاب های مغناطیسی، به دنبال زیست مغناطیس تولید شده در گیاهان هستند. در مقاله ای با عنوان به دنبال مغناطیس گیاهی به وسیله مغناطیس سنج های اتمی که این هفته در مجله فیزیک کاربردی به چاپ رسیده است، دانشمندان وسایلی را که با استفاده از آن در جستجوی میدان مغناطیسی بسیار کمی که اطراف گیاه titanarum بزرگ ترین گل جهان طی مدت کوتاهی که این گل شکوفه می دهد، تشریح کردند. اگرچه این گیاه مغناطیسی بیش از یک میلیونیم اندازه میدان مغناطیسی اطراف ما روی زمین تولید نمی کند، اما با وجود این مقدار بسیار ناچیز باید دید چرا دانشمندان در جستجوی زیست مغناطیس در گیاهان هستند؟ پروفسور دیمیتری باکر می گوید: امروزه مطالعات زیادی توسط دانشمندان در مورد زیست مغناطیس در جانوران و نه در گیاهان انجام می شود و این یک شکاف آشکار در علم است. در حیوانات به عنوان مثال فعالیت در قلب و مغز مقدار بسیار کمی میدان مغناطیسی تولید می کند که این میزان به وسیله مغناطیس سنج های حساس و دقیق قابل اندازه گیری است.

چنین حسی نیز در مورد گیاهان اولین قدم در جهت مطلوب و تعقیب این موضوع توسط دانشمندان می تواند باشد. پروفسور باکر بیشتر وقت خود را صرف ساخت موج یاب های بی نهایت دقیق به خصوص مغناطیس سنج های اتمی مبتنی بر NMOR کرده است. این ابزارها قادر به اندازه گیری میدان های مغناطیسی بسیار کوچک به اندازه ۱۰ فمتو تسلا (یک میلیونیم یک بیلیون تسلا( که یک میلیارد بار کمتر از میدان مغناطیسی زمین در سطح زمین است. بسته به موقعیت جغرافیایی سطح زمین این میدان مغناطیسی بین ۲۰ تا ۵۰ میکروتسلاست. با وجود ارتعاشات مغناطیسی موجود در محیط آزمایشگاه محققان را بر آن داشت تا جهت تست مغناطیس سنج ها محیطی کاملا ایزوله فراهم کنند. گونه گلخانه ای Titanarum به نام «آمورفوفالوس تیتانیوم» که ساقه ای ضخیم با هزاران گل کوچک که توسط غلاف گل احاطه شده اند در این آزمایش مورد بررسی قرار گرفت. این گیاه هر چند سال یک بار اندکی قد کشیده و در طول دوره کوتاه شکوفه داشتن بوی گوشت فاسد از خود ساطع می کند تا سوسک لاشه خوار و حشراتی که گرده افشانی می کنند به خود جذب کند. چون میدان مغناطیسی به وسیله بارهای الکتریکی متحرک ایجاد می شود دانشمندان معتقدند فرآیند سریع در گیاه طی گرم شدن سریع به منظور پراکندن رایحه و بوی گوشت فاسد ممکن است باعث جریان یونی و در نهایت ایجاد میدان مغناطیسی شود. در گیاه Titanarum افزایش گرمای ناگهانی تا ۷۰ الی ۸۵ درجه فارنهایت می رسد. به طور کلی نباید بین حیوانات و گیاهان از این نظر تفاوت اساسی وجود داشته باشد اما این که آیا گیاهان بیش از جانوران میدان مغناطیسی بیشتری تولید می کنند سوالی برای زیست شناسان است. در سال ۲۰۰۹ زمانی که یکی از این گیاهان گلخانه ای آماده شکوفه دادن بود پروفسور باکر یک مغناطیس سنج تجاری و حساس را نزدیک گیاه نصب کرد و آن را دائما تحت نظر داشتند. در طول روز بازدیدکنندگان از گلخانه و قطارهای BART که مایل ها دورتر از گلخانه بودند ۰۵ / ۰ میکرو تسلا به صورت دوره ای و در فواصل معین تولید می کردند. محققان از این که قادر به حذف یا خنثی سازی نویز میدان مغناطیسی محیط پیرامون نبودند، کاملا ناامید شدند. کورزینی یکی دیگر از محققان تیم می گوید: ما هنوز ناامید نشده ایم و حرکت بعدی این است تا ببینیم آیا گل کوچک تری را می توان پیدا کرد که دور از محیط نویزساز و مکان های عمومی بتوان به بررسی آن پرداخت یا خیر.